Laatste nieuws

  • Ontdek de nieuwste LGBTQ+ films op het Filmfestival van Gent

    Van 9 tot 20 oktober staat Gent voor de 51ste keer in het teken van de film. Dit jaar staan er tussen de verschillende films die er vertoond worden al voor het tiende jaar op ook veertien LGBTQ+ films uit de hele wereld op het programma. We zetten ze even op een rijtje. Voor tickets naar de vertoningen en de programmatie verwijzen we jullie door naar de website van FilmFest Gent.

    All Shall Be Well

    De eerste in ons overzicht is de Japanse film All Shall Be Well van regisseur Ray Yueng. Zestigers Pat en Angie zijn al veertig jaar een koppel. Drie decennia geleden zijn ze naar hun huidige flat verhuisd, gekocht door Pat. Als zij plotseling overlijdt, verliest Angie langzaam de greep op haar leven. In Hongkong is een huwelijk tussen personen van hetzelfde geslacht verboden. Dat betekent dat Angie niet mag beslissen over de uitvaart en ook geen recht heeft om in de flat te blijven wonen. Zij vermoedt aanvankelijk van wel, want ze heeft een uitstekende relatie met haar schoonfamilie. Althans, dat heeft ze altijd gedacht. In werkelijkheid ligt het een stuk moeilijker. All Shall Be Well, een rouwdrama van Ray Yeung, toont hoe Hongkong het lgbtqia+'ers niet bepaald gemakkelijk maakt. Opvallend is dat Yeung zich ver van karikaturen houdt. Zowat iedereen in de film, ook de inhalige schoonfamilie, heeft in wezen goede bedoelingen. Het is die genuanceerde complexiteit die van All Shall Be Well een pareltje maakt.

    Any Other Way: The Jackie Shane Story

    Jacky Shane was een zwarte Amerikaanse transvrouw die er in slaagde om in de jaren 60 een succesvolle zangcarriere uit te bouwen. Maar in 1971 kwam er plots een einde aan haar carriere. Deze documentaire zoekt uit wat daar toe heeft bijgedragen. 

    In de jaren '60 weigerde Jackie Shane een optreden in de waanzinnig populaire Ed Sullivan Show. Naar verluidt omdat ze alleen mocht komen als ze zich als man zou kleden. Maar dat was tegennatuurlijk. Shane was dan wel als man geboren, ze voelde zich als kind al vrouw en zo heeft ze zich haar hele leven gemanifesteerd. Ze was dan ook geen zanger, maar een zangeres. En wat voor één. Als tiener boekte ze al successen en er leek een grote carrière op haar te wachten in Toronto, de stad waar ze op haar 21ste uit haar geboortestad Nashville naartoe was verhuisd. Ze scoorde hits, maar in 1971 verdween ze van het publieke toneel om nooit meer terug te keren. Any Other Way: The Jackie Shane Story vertelt haar verhaal en probeert het mysterie te ontrafelen met archiefmateriaal, interviews en re-enactments. De in 2019 overleden Shane komt zelf aan het woord via telefonische interviews, want ze wilde niet gefilmd worden.

    Retrospectieve Isadora Neves Marques

    Tijdens dit filmfestival krijgt de Portuges regisseur Isadora Neves Marques haar eigen retrospectieve. Vier van haar kortfilms worden dan ook in het kader hiervan vertoont.  In de kortfilm 'Becoming Male in The Middle Ages' worden Mirene en André, en Carl en Vicente, twee koppels van midden dertig gevolgd. Terwijl Mirene en André worstelen met hun vruchtbaarheid, besluit Vicente een experimentele procedure te ondergaan, waarbij een eierstok in zijn lichaam wordt geïmplanteerd in de hoop een kind te krijgen met Carl.

    In 'The Bite' staat dan weer een non-binaire, polyamoreuze relatie centraal terwijl er een epidemie in Brazilië woedt, terwijl in 'Exterminator Seed' zich Capivara, een booreilandarbeider, naar Rio de Janairo geëvacueerd terwijl er zich een olieramp voordoet en waar de lokale bevolking onwetend blijft van de naderende ramp.

    In 'My senses are all that I have to offer' worden dan weer Lourdes en Lana gevolgd die elkaar telepatisch ontmoetten met behulp van "sensorische pillen", een technologie die toegang geeft tot de sensaties van andere mensen op afstand.

     

    Crossing Istanbul

    Crossing Istanbul is een queer roadmovie door de trans gemeenschap van Istanbul. De strenge maar ontwapenende Lia is op zoek naar haar lang geleden verdwenen nichtje maar komt vooral zichzelf tegen in de miljoenenstad. In zijn vierde speelfilm kiest filmmaker Levan Akin resoluut voor hoop, tederheid en onverwachte ontmoetingen.Op zoek naar haar vervreemde nichtje belandt Lia, een gepensioneerde geschiedenislerares uit Georgië, samen met haar buurjongen Achi in Istanbul. De vierde langspeelfilm van de Zweeds-Georgische regisseur Levan Akin (And Then We Danced) is een begeesterende en meanderende queeste door de kleurrijke trans gemeenschap van de Turkse metropool. Omschreven door het internationale filmblad Screen Daily als een "eloquente vise van aanvaarding", weet Crossing Istanbul de emotionele en politieke demonen van zijn personages met elkaar te verweven: de hartverwarmende etappes van de moeizame zoektocht onthullen zowel het berouw als de volharding van het aandoenlijke maar onwaarschijnlijke duo. Tederheid en humor krijgen in dit emotioneel rijke verhaal beslist voorrang, des te meer wanneer activiste en advocate Evrim, die zich vurig inzet voor de rechten en de vrijheid van transgender sekswerkers, het pad van Lia en Achi kruist.

    Les Femmes au Balcon

    Drie flatgenoten delen de belofte op liefde en bloederig leed in Les femmes au balcon. Van achter de balustrade werpen acteur-regisseur Noémie Merlant en coscenarist Céline Sciamma (Portrait de la jeune fille en feu) een zelfverzekerde blik op mannelijk geweld en vrouwelijke vrijheid. Ongedwongen, onvoorspelbaar en opwindend op eigen termen.Les femmes au balcon, dat zijn schrijfster Nicole, camgirl Ruby en actrice Élise in hun appartement in Marseille. Te midden van een hittegolf fantaseren ze vanop hun balkon over hun knappe overbuur. Tot een drankje bij hem laat op de avond walgelijk uit de hand loopt. Noémie Merlant regisseert zichzelf in haar tweede langspeelfilm met lef en zwier vanaf het minutenlange openingsshot. Haar coscenarist is Céline Sciamma, die haar regisseerde in Portrait de la jeune fille en feu. Als een feministische, Franse Almodóvar vermengt Merlant uiteenlopende genres en stemmingen tot een flamboyante nachtmerrie over patriarchaal misbruik. Zelfs dood gunnen de mannen de vrouwen geen rust. De hoofdzakelijk vrouwelijke equipe achter en in de film leeft zich onbelemmerd uit, open en bloot tot bij de gynaecoloog. Bovendien bevat Les femmes au balcon mogelijk de grappigste schreeuwpartij van deze FFG-editie en de hond met de beste naam.

    Midas Man

    Manager Brian Epstein die de Beatles onder zijn hoede had, wordt omschreven als de vijfde Beatle maar hij worstelde met heel wat innerlijke demonen.Hij zag al heel vroeg het potentieel van de band en zou het kwartet blijven managen tot zijn vroegtijdige dood. Op visionaire wijze promootte hij de groep, een taak die in de jaren '60 minstens even belangrijk was als het maken van de muziek. Niets werd aan het toeval overgelaten. Maar achter het masker van succesvolle manager die alles onder controle had, school een eenzame man die worstelde met innerlijke demonen. Mede, zij het niet alleen, veroorzaakt door diens homoseksualiteit die hij toen in het Verenigd Koninkrijk niet openlijk kon tonen. Midas Man is een biopic die de controverse niet uit de weg gaat. De film schildert een rauw en eerlijk portret van Epsteins opgang die eindigde met zijn vroegtijdig overlijden in 1967. De film biedt ook een blik op de swinging sixties in Londen met de Fab Four als centrale ankerpunt. Verplichte kost voor iedereen die wel eens een liedje van The Beatles neuriet.

    MISÉRICORDE (MISERICORDIA)

    Vergeleken worden met twee alom geprezen meesterwerken, Hitchcocks Shadow of a Doubt en Pasolini’s Teorema: het is weinig films gegeven. Maar dat is precies wat Miséricorde overkwam na de première in Cannes. Met de Pasolini-film heeft hij het thema gemeen van de indringer die met zijn seksuele verlangens een familie overhoop haalt. Met die van Hitchcock het thrillergegeven in een kleine, bekrompen gemeenschap. Spilfiguur in Miséricorde is Jérémy, die terugkeert naar het dorp van zijn jeugd om de uitvaart van de plaatselijke bakker bij te wonen. Hij blijft er hangen en trekt zelfs in bij de weduwe, zeer tegen de zin van haar zoon. Opvallend: de mannelijke hoofdpersonages zijn naar buiten toe hetero, maar onderhuids is de homo-erotische spanning duidelijk voelbaar. Guiraudie heeft met Miséricorde een slim uitgekiende thriller met een donkerkomische toets geconstrueerd.

    LES REINES DU DRAME

    In het jaar 2055 viert extravagante YouTuber Steevyshady (de echte YouTuber-zanger Bilal Hassani) de geboorte van popdiva Mimi Madamour vijftig jaar eerder en blikt hij terug op haar turbulente liefdesrelatie met punker Billie Kohler. Regisseur Alexis Langlois omschrijft zijn langspeeldebuut Les Reines du drame, geschreven met zelfverklaarde zielsverwant Carlotta Coco, als een komisch, queer en muzikaal melodrama over de onmogelijkheid van het kiezen. Langlois draagt zijn inspiratiebronnen hartelijk op de tong: van muziekiconen als Britney Spears tot musicals als die van Jacques Demy. Gevoed door cult en popcultuur, omhelst hij in deze Frans-Belgische coproductie flashy nillies-esthetiek en de fonkelkitsch-tot-kunst van filmmakers Bertrand Mandico en Gregg Araki in een oprechte, onweerstaanbare ode aan dramaqueens. Liedjesteksten als "I’ve fisted you to the heart" klinken zowaar romantisch!

    Sebastian

    Max is een jonge schrijver die koste wat het kost gepubliceerd wil worden. Hij maakt een profiel aan op "Dreamy Guys" en onder de schuilnaam Sebastian gaat hij aan de slag als sekswerker. Het zijn echter de demonen van Max die het verhaal van Sebastian vooruit stuwen: zijn drang om erkenning en de schaamte om zijn homoseksualiteit duwen hem in de armen van steeds meer mannen. De giftige combinatie leidt tot roekeloze keuzes, waardoor Max in een negatieve spiraal belandt en professionele kansen links laat liggen. Net zoals zijn hoofdpersonage kiest Finse filmmaker Mikko Mäkelä, wiens vorige langspeelfilm A Moment in the Reeds succes kende op het (queer) festivalcircuit in 2017, echter nadrukkelijk voor licht aan het einde van de tunnel – een verdienstelijke keuze die, met het oog op de gebruikelijke representatie van sekswerk in film, als een welgekomen verzetsdaad voelt.

    Sex

    Tijdens een doordeweekse koffiepauze delen twee bevriende schoorsteenvegers elk een ongewone ervaring binnen hun monogame heterohuwelijken. Bij de een gaat het om een droom, bij de ander om intiem contact. Bij beiden zal het hun kijk op gender en seksualiteit sterk uitdagen. Sex, een ontwapenende film die meer beslaat dan de titel, is het eerste deel in Sex Dreams Love, een drieluik van de Noorse schrijver en filmmaker Dag Johan Haugerud over identiteit en verlangen naar bevrijding. Sex ging in première op het filmfestival van Berlijn, Love in Venetië. Haugerud heeft een oor voor (twijfel in) naturelle dialoog en brengt alle verwarring helder in beeld met een doordachte, sobere stijl. De camaraderie in zijn openhartige praatfilm over openhartig praten tart alle clichés van mannelijke relaties en midlifecrisissen. Soms komt de mooiste levensraad uit een onverwachte hoek, hoog op een dak.

    Teaches of Peaches

    In 2000 wordt de Canadese, in Berlijn residerende muzikant Peaches een cultheldin dankzij haar plaat The Teaches of Peaches. Haar KNT-teksten ("Fuck the Pain Away", "Suck and Let Go") worden begeleid door een aanstekelijke mix van new wave, hiphop en elektronoise. In 2022 gaat ze op tournee om met enige vertraging - je mag één keer raden waarom - de twintigste verjaardag van The Teaches of Peaches te vieren. Van bij de voorbereiding tot de uiteindelijke concerten hebben de regisseurs Philipp Fussenegger and Judy Landkammer de camera in de aanslag. Die verhaallijn verknippen ze met het hoe The Teaches of Peaches tot stand is gekomen. Chilly Gonzales en Feist zijn slechts enkele van de vrienden die terugkijken. Het regisseursduo heeft ook heerlijk archiefmateriaal opgediept. Een documentaire die door zowel vorm als inhoud perfect de feministische punkmentaliteit van Peaches capteert.

    Viet and Nam

    We schrijven 2001. Viet en Nam zijn twee Vietnamese mijnwerkers die een verborgen (lees: verboden) relatie hebben. Seks hebben ze vooral onder de grond, tussen het kolengruis dat hun lichamen zwart kleurt. Nam wil het land verlaten met de hulp van een mensensmokkelaar om in Europa zijn geluk te beproeven. Viet probeert hem op andere gedachten te brengen. Maar eerst trekt Nam met zijn moeder naar de Cambodjaanse grens, op zoek naar sporen van zijn gesneuvelde vader. Op basis van een wederkerende droom denkt de moeder te weten waar de resten van het lichaam zich bevinden. Dromen en herinneringen spelen een cruciale rol in Viet and Nam en dat is niet de enige parallel met het van visioenen doorweven oeuvre van de Thaise regisseur Apichatpong Weerasethakul. Maar deze op grauwe 16mm opgenomen film is zeker geen afkooksel. Wel integendeel, regisseur Minh Quý Trương bewijst eens te meer dat hij een uniek talent is.

    Bron: Filmfestival Gent

    Lees meer
  • Nike verbreekt contract Filippijnse bokser na homofobe uitspraken

    Sportkledijfabrikant Nike heeft het contract ontbonden met de Filipijnse bokser Manny Pacquia omdat hij homo’s beschreef als ‘erger dan dieren’. Het bedrijf nam de beslissing nadat meer dan 3.000 mensen een petitie ondertekenden waarin geeist werd dat de Amerikaanse firma de Filippijnse bokser niet langer meer zou gebruiken in hun reclames.

    De bokser viel in de ongenade  nadat hij tijdens een dertig seconden durende quote over het homo-huwelijk bij TV5 vorig week maandag de opmerking maakte. “Het is gewoon gezond verstand”, zo zei de bokser die tegen het homo-huwelijk is. “Zie je dieren van hetzelfde geslacht paren? Dieren hebben het beter, zij kunnen het verschil zien tussen mannetje en vrouwtje. Nu, als mannen met mannen paren en vrouwen met vrouwen, dan zijn ze erger dan dieren,” zei hij.

    Manny Pacquia  bood dinsdag zijn excuses aan maar hij gaf aan dat hij nog steeds tegen het homo-huwelijk is. “Het spijt me dat ik mensen heb gekwetst door homoseksuelen met dieren te vergelijken. Vergeef me alstublieft.” Critici menen echter dat hij, aangezien hij ook een congreslid is, een zetel in de senaat wil winnen bij de volgende verkiezingen in mei.

    Lees meer
  • Rijkevorsel huldigt Mister Gay Belgium Imran Nawaz

    Gisteren werd Imran Nawaz, de huidige Mister Gay Belgium, gehuldigd in zijn woonplaats Rijkevorsel. Het lokale bestuur organiseerde een receptie, waar burgemeester Dorien Cuylaerts (N-VA) sprak over het belang van Imran’s werk voor LGBTQ+-rechten en zijn vermogen om bruggen te slaan tussen verschillende gemeenschappen en geloofsovertuigingen.

    "Imran is een voorbeeld voor ons allemaal, niet alleen vanwege zijn zichtbaarheid, maar door zijn inspanningen om dialoog te creëren tussen diverse religieuze en culturele groepen," aldus de burgemeester Dorien Cuylaerts.

    Imran bedankte het bestuur en de inwoners van Rijkevorsel en benadrukte tijdens zijn toespraak dat hij zich blijft inzetten om acceptatie te bevorderen. Hij riep alle lokale besturen op om aandacht te besteden aan inclusie binnen hun beleid: "Dit kan een belangrijk verschil maken voor de LGBTQ+-gemeenschap, zowel in steden als in kleinere gemeenten."

     

    Lees meer
  • RTBF en Rainbowhouse Brussel hebben gesprek na transfobe sketch

    De RTBF en de afgevaaardigden van verschillende groepen die aangesloten zijn bij het Brusselse regenbooghuis hebben vrijdag rond de tafel gezeten na de ophef die eerder deze week losbarstte rond de transfobe sketch die te zien was tijdens het satirische programma ‘Le Grand Cactus’ op Tip!k. Naar aanleiding van het uitzenden en vervolgens verspreiden van de sketch op sociale media bevroor het Rainbowhouse, als organisatie van de Belgian en European Pride, de banden met de Franstalige openbare omroep.

    In het bewuste fragment brachten  de Belgische komiek Damien Gillard en de Franse humoriste Cécile Giroud een lied getiteld "Le 128e sexe", een verwijzing naar het nummer "Le 3e sexe" van de band Indochine. In het nummer drijven ze de spot met het feit dat transgenders van gender veranderen en dat er meer dan een gender bestaat.

    Volgens de RTBF is de ontmoeting constructief verlopen. Tijdens  het openhartige en constructieve gesprek werd er gesproken over de gevoelens en de realiteiten van de personen binnen de LGBTQ+ gemeenschap. Er was vooral aandacht voor de discriminerende uitspraken en het geweld waarmee LGBTQ+ personen te maken hebben.

    Na de analyse van de feiten werd er een actieplan voor zowel de korte als lange termijn opgesteld en werden er afspraken gemaakt om het gesprek op een duurzame wijze voort te zetten.

    “Het eerste doel van deze ontmoeting was het herstellen van het vertrouwen. Dit was een prioriteit voor de vertegenwoordigers van de diverse verenigingen en RTBF, die altijd partners zijn geweest in de strijd tegen discriminatie en voor een diverse, respectvolle en inclusieve samenleving”, zo staat te lezen op de website van de RTBF. “Door dit doel hebben we de richtlijnen geïdentificeerd die het onderwerp zullen zijn van verdere gesprekken, zowel intern als extern, met de betrokken partijen.”

    Lees meer
  • Thailand stelt het huwelijk open voor koppels van hetzelfde geslacht

    De Thaise koning Maha Vajiralongkorn heeft een wet ondertekend waardoor het huwelijk wordt opengesteld voor koppels van hetzelfde geslacht. Daarmee wordt Thailand het eerste Zuidoost Aziatische land en het derde land in Azië dat het huwelijk openstelt. De nieuwe wet treedt op 22 januari in werking.

    De nieuwe wet past het burgerlijk wetboek aan en zorgt ervoor dat getrouwde koppels volledige wettelijke, medische en financiële rechten krijgen. Ook kunnen de partners van elkaar erven en kinderen adopteren. De nieuwe wet past ook het burgerlijke wetboek aan zodat het genderneutraal is.

    Lees meer
  • Brusselse Rainbowhouse bevriest banden met RTBF na transfobe sketch

    Een parodie in het satirische programme ‘Le Grand Cactus’ op Tip!k van de RTBF van afgelopen zondag heeft ervoor gezorgd dat er verschillende klachten zijn binnengekomen over transfobie bij de Franstalige Hoge Raad voor de Media. De raad is met een onderzoek begonnen naar het nummer “Le 128e Sexe” en het Brusselse regenbooghuis heeft de samenwerking met zowel Tip!k als de RTBF voorlopig stopgezet.

    In het bewuste fragment brengen  de Belgische komiek Damien Gillard en de Franse humoriste Cécile Giroud een lied getiteld "Le 128e sexe", een verwijzing naar het nummer "Le 3e sexe" van de band Indochine. In het nummer drijven ze de spot met het feit dat transgenders van gender veranderen en dat er meer dan een gender bestaat. "Elke seconde herontwerp ik op papier mijn identiteit. En jongen, meisje of muntthee, het maakt me niet uit, ik ben genderloos", begint het duo. " ‘s Ochtends bij het ontbijt, helemaal naakt, ben ik een dromedaris. En ‘s avonds, net na het avondeten, een schrift of misschien een varen", aldus de komieken.

    Na de uitzending liepen er bij de Franstalige Hoge Raad voor de Media verschillende klachten binnen dat het fragment, dat ook via sociale media werd verspreid,  "transfobische en stigmatiserend” zou zijn tegenover  transgender en non-binaire personen. Volgens de RTBF was er "geen enkele intentie was om schade te berokkenen en dat het gaat om een parodie die wordt uitgezonden in het kader van een satirisch programma”.

    Die mededeling schoot dan weer het Brusselse Regenbooghuis in het verkeerde keelgat. De organisatie die instaat voor de jaarlijkse pride doorheen Brussel verbreekt tijdelijk de banden die het heeft met hun mediapartners Tipik en de RTBF. Alle bedrijven waarmee het Brusselse regenbooghuis in het kader van de pride samenwerkt zijn verplicht om een aantal voorwaarden en eisen te aanvaarden en uit te dragen.”Het thema van de Brussels Pride, ‘Safe, Everyday, Everywhere’ klinkt vandaag de dag nog door”, zo laat het Rainbowhouse weten.”Tip!k, RTBF, als partner van dit evenement, respecteert door de uitzending van deze sketch niet de eisen die we samen hebben gesteld. Via de Brussels Pride en de RTBF wilden we alledaags geweld bestrijden. Deze video toont aan dat de keuze om te bagatelliseren via ‘humor, satire,parodie’ een ware klap is en gewelddadig is voor onze LGBTQIA+ gemeenschappen. Door deze handelingen, pauzeren we de samenwerking met de media van de RTBF zolang er geen uitleg, excuses of diepgaande veranderingen op structurele en dringende wijze worden doorgevoerd.”

    Lees meer
  • Radio 2 eert Yasmine tijdens Eregallerij

    Vijftien jaar na haar overlijden gaat Radio 2 zangeres Yasmine eren tijdens de volgende Radio2 Eregalerij. Yasmine liet talloze tijdloze nummers achter zoals ‘Porselein’, ‘Diep in mij’ en ‘Meisjes aan de macht’. Haar warme stem en betekenisvolle teksten raakten velen en ook een nieuwe generatie artiesten. Op 25 juni 2009 verloor de muziekwereld een icoon toen Yasmine ons verliet. 

    Yasmine begon haar zangcarrière als Soundmix-meisje en Tien om te zien-sterretje, maar sloeg al snel andere, meer persoonlijke wegen in. Ze bracht gevoelige popsongs en luisterliedjes en had een grote hit met Porselein, een nummer dat haar op het lijf geschreven was. Nog later zou ze duetten opnemen met grootheden als Thé Lau, Frank Boeijen, Kris De Bruyne en Boudewijn De Groot en werk vertalen van haar grote idool Leonard Cohen. Haar nalatenschap leeft voort in haar hits en herinneringen aan haar carrière. Een eerbetoon aan een ster die nog steeds schittert in onze harten. Ondermeer Gustaph en The Starlings zullen nummers van Yasmine brengen tijdens de uitzending op donderdag 17 oktober.

    "Yasmine was een pionier op artistiek en muzikaal gebied en bovendien een queer icoon” zo laat Gustaph weten. “Daarom ben ik vereerd dat ik deel mag uitmaken van dit eerbetoon aan Yasmine." Ook de Starlings sluiten zich daarbij aan. "We zijn allebei enorme fan van het werk van Yasmine. Kato keek er als klein meisje ook naar op en zong veel van haar nummers luidkeels mee. Het is echt een hele eer om haar song te mogen brengen! We zijn tegelijk ook super blij dat Peter Vanlaet zijn verdiende plekje krijgt in de eregalerij. Top gast met een waanzinnig schrijftalent, die altijd de perfecte manier vindt om iets te verwoorden."

    Naast Yasmine wordt er tijdens de Eregalerij ook een eerbetoon gebracht aan Mama’s Jasje.Tijdens deze 22ste editie van Radio2 Eregalerij wordt Peter Vanlaet opgenomen in de Eregalerij voor een Leven vol muziek.

    Foto: VRT

    Lees meer
  • Ingrid Pelssers is nieuwe voorzitster van UniQue

    UniQue, het regenbooghuis van Vlaams-Brabant, heeft afgelopen zaterdag Ingrid Pelssers (51) unaniem verkozen tot nieuwe voorzitter. Zij volgt de onlangs overleden voorzitster Trudy Jennes op. Pelssers heeft als  voormalig Vlaams Diversiteitsambtenaar bij de Vlaamse overheid de nodige ervaring in huis als het aankomt op het vertegenwoordigen van minderheidsgroepen. Ze wil zich de komenden tijd  sterker profileren op de belangen van de naar schatting 60.000 burgers uit de LGBTQI-gemeenschap in Vlaams-Brabant. ‘Er komt steeds meer tegenwind vanuit populistische krachten. Wij zullen met UniQue regelmatig terugduwen’, aldus de nieuwe voorzitster.

    Ingrid Pelssers woont sinds 2021 in Haacht. Ze heeft een rijke achtergrond in diversiteit en emancipatie. Ze werkte tot 2013 als Vlaams Emancipatieambtenaar en was tot 2020 Directeur Communicatie en Strategie bij de VVSG. Momenteel leidt ze samen met haar vrouw een familiale investeringsmaatschappij. Pelssers heeft een lange geschiedenis in de LGBTQI-beweging en heeft zich ingezet voor de openstelling van het huwelijk voor koppels van gelijk geslacht. Ze heeft zitting gehad in diverse raden van bestuur en heeft een academische achtergrond in politieke wetenschappen en publiek management.

    De Vlaamse regenbooghuizen kregen eerder te horen dat ze hun belangrijke subsidie vanuit de Vlaamse overheid van 60.000 euro verloren. Toch wil Plessers  samen met de 27 aangesloten verenigingen positief vooruitkijken en voortbouwen op de nieuwe dynamiek die is ontstaan na de verhuizing naar het nieuwe pand in Kessel-Lo en de samenwerking met Queer Leuven.

    Pelssers benadrukt het belang van zichtbaarheid en media-aanwezigheid voor UniQue: “Het lijkt erop dat de LGBTQI-gemeenschap de favoriete schietschijf aan te worden is van extreem conservatieve en populistische krachten. Het is tijd dat we weer voor onszelf opkomen.” We komen op straat, zoals op 10 oktober met de allereerste Leuven Pride, een samenwerking met Queer Leuven. Pelssers wil ook de verloren subsidie terugwinnen. Daarnaast wil Pelssers de betrokkenheid van bestaande groepen in de regio bij de koepelorganisatie UniQue vergroten, ondanks de uitdagingen die de geografische ligging van de provincie met zich meebrengt.

     

    Lees meer
  • Musical Lelies met staande ovatie in premiere gegaan

    Zondag is in het Fakkeltheater in Antwerpen de nieuwe versie van de musical ‘Lelies’ in premiere gegaan. In deze musical staat de laatste biecht centraal van de gevangene Simon Doucet bij Bisschop Jean Bilodeau die een gezamenlijk verleden hebben waarin verschrikkelijke dingen gebeurd zijn. Na afloop van de première kreeg de cast een minuten lange staande ovatie.

     

    De musical Lelies, van schrijver Allard Blom en componist Sam Verhoeven is gebaseerd op het toneelstuk "Les Feluettes" van de Canadese schrijver Michel Marc Bouchard. Het verhaal speelt zich af in de jaren 50. Een groep gevangenen o.l.v. de oude Simon Doucet voeren een toneelstuk op ter ere van Bisschop Jean Bilodeau. Wat eerst een schuldbekentenis lijkt voor vroegere misdaden draait al snel uit in een val voor de bisschop zelf. Het stuk brengt immers aan het licht dat hij onrechtmatig nog op vrije voeten loopt en dat Doucet door hem jarenlang, onschuldig achter de tralies zat voor de gewelddadige moord op de jonge graaf Vallier de Tilly. Het is een passioneel verhaal met als kernthema's het taboe rond homoseksualiteit, het stimuleren van de vrije meningsuiting van jongeren en een pleidooi voor gelijke kansen voor iedereen. Deze thema’s maken het stuk, tijdloos en tegelijk razend actueel.

    InTeam Producties en regisseur Niels De Valk verzamelden een nieuwe cast om zich heen die niet moet onderdoen voor de originele cast die in 2011 de musical voor het eerst in de Antwerpse theaterzalen brachten. Vooral Ruben Santens en Wout Puimege, die respectievelijk Vallier de Tilly en de jonge Simon Doucet spelen, imponeren met hun samenspel. De andere rollen zijn weggelegd voor Tim Seay (Simon Doucet), Hannes Vandersteene (Bisschop Jean Bilodeau),Joppe Dekoker (de jonge Bilodeau) en Brecht Callewaert (Gravin De Tilly).

    De musical LELIES is nog tot 6 oktober 2024 te zien in de Rode Zaal van het Fakkeltheater. Voorstellingen zijn te bewonderen elke donderdag, vrijdag en zaterdag om 20:00 uur en elke zondag om 15:00 uur. Tickets zijn beschikbaar via de website van het Fakkeltheater.

     

    Lees meer
  • Sven Pichal in november voor de rechter

    Op 18 november moet voormalig radiopresentator Sven Pichal zich voor de rechter moeten verantwoorden voor het bezitten en verspreiden van  beelden van seksueel kindermisbruik. Dat werd donderdag beslist op een inleidende zitting.

    Tijdens de inleidende zitting vroeg zijn advocaat Walter Daemen om de zaak achter gesloten deuren te behandelen vanwege de grote media-aandacht die er reeds in het verleden geweest is en ook tijdens de zaak er zal zijn. Daemen vreest dat dit een sereen proces in de weg zal staan. Ook wil Daemen dat er een nieuw college van deskundige wordt samengesteld die Pichal opnieuw moet beoordelen omdat hij sinds zijn vrijlating uit de gevangenis een intensieve behandeling heeft gevolgd. Het door de deskundige neergelegde verslag waarin een residentiële behandeling voorgesteld werd en dat dateert van voor de reeds ondergane  behandeling, zou volgens de verdediging gedateerd zijn.  Daemen heeft aan een forensisch psychiater gevraagd om Sven Pichal te onderzoeken en die zegt dat een residentiële behandeling niet meer nodig is. “Na maanden van intensieve behandeling is Sven Pichal niet meer de persoon die hij een jaar geleden was.”

     Meester Kris Luyckx, die voor burgerlijke partij Child Focus optreedt, verzette zich tegen beide verzoeken van de verdediging. Zo noemde Luyckx de aanstelling van een college van deskundigen een vertragingsmanoeuvre. Ook het openbaar ministerie verzette zich tegen de beide verzoeken van de verdediging. Het verzoek om een college van deskundigen aan te stellen, werd bij de grond van de zaak gevoegd. Daarover heeft de rechtbank dus nog geen beslissing genomen. Het verzoek om een behandeling achter gesloten deuren werd afgewezen.

     

    Lees meer

Laatste nieuws

Populairste