Specials

  • Spaanse kortfilm Pietra wint Holebikort filmwedstrijd

    Afgelopen vrijdagavond is het jaarlijkse Holebifilmfestival officieel van start gegaan met de Holebikort-wedstrijd. Die werd gewonnen door de kortfilm Pietra van Cynthia Levitan.

    Dit jaar waren er 67 inzendingen uit 23 landen voor de kortfilmwedstrijd Holebikort. Uit deze inzendingen selecteerde een jury, onder leiding van voorzitter en regisseur Anthony Pieck, vier genomineerde kortfilms. Deze werden vertoond tijdens de openingsavond, waarna het aanwezige publiek besliste wie de winnaar werd. Juryvoorzitter Anthony Pieck maakte de winnaar bekend tijdens een feestelijke avond vol film, ontmoeting en inspiratie. “Het was een bijzonder spannend jaar, met vier sterke finalisten die elk op hun manier verhalen van diversiteit en identiteit in beeld brachten,” aldus Pieck.

    Tussen de genomineerden zaten My Endless Eclipse  (Regisseur Bijan Aarabi - Iran),Pietra (Regisseur Cynthia Levitan - Spanje), Just Kim (Regisseur - Janvier Prieto De Paula, Diego Herrero -Spanje) en Robespierre (Regisseur - Pierre Menahem - Frankrijk). Het publiek koos uiteindelijk voor de Spaanse inzending van regisseur Cynthia Levitan. Zij ontvangt een cheque ter waarde van 2.000 euro. In Pietra wordt een fotograaf gevolgd die zich niet goed voelt in zijn eigen lichaam. Elke dag transformeert hij, zodra hij thuiskomt, op muziek in Pietra. Maar wanneer zijn onderbuurvrouw op een dag komt klagen over het lawaai, verwacht ze niet dat de deur wordt geopend door een vrouw die sprekend lijkt op haar bovenbuurman.

     

    Daarnaast werd er dit jaar opnieuw een thema-award uitgereikt. Deze bekroont een kortfilm die het jaarthema “Samen Zorgzaam” op bijzondere wijze in beeld brengt. De Thema Award 2025, ter waarde van 500 euro, ging naar de kortfilm The Ellipsis Figure van Saeed Heshmati. De film maakt indruk door zijn subtiele spel met verwachtingspatronen en het beeld van “de persoon die er niet staat” – een poëtische verkenning van aanvaarding en wederzijds begrip.

    Lees meer
  • ‘Don’t ask, don’t tell’ herleeft in Boots: coming-out in camouflagekleuren

    In de achtdelige serie Boots, die nu te zien is op Netflix, krijgen we een atypisch coming-of-ageverhaal voorgeschoteld over een homoseksuele tiener die bij de Amerikaanse mariniers gaat om zichzelf opnieuw te herontdekken. Het feit dat Cameron homo is, en het Amerikaanse leger geen homo’s toelaat, zorgt er echter voor dat hij dreigt zijn ware ik te verliezen.

    Boots< is geïnspireerd op de memoires The Pink Marine van voormalig marinier Greg Cope White, maar speelt zich niet af in de jaren zeventig zoals in het boek, wel aan het begin van de jaren negentig.

    In tegenstelling tot andere coming-tot-age films en series speelt Boots zich niet af tegen de achtergrond van een veilige omgeving maar in de harde realiteit van een opleidingskamp van de Amerikaanse mariniers.
    Cameron, een homoseksuele tiener die al jarenlang op school gepest wordt, schrijft zich samen met zijn beste heterovriend Ray in voor dat bootcamp. Al snel komt hij terecht in een opleidingskamp waar homofobie en racistische opmerkingen dagelijkse kost zijn. Daarbovenop moet hij voor iedereen – behalve Ray, die zijn geheim kent – verborgen houden dat hij homo is. Dat innerlijke conflict wordt in de serie verbeeld via gesprekken met een grappigere en flamboyantere versie van zichzelf.

    In het opleidingscentrum staat hij onder leiding van drilinstructeur Wilkinson, die zelf zijn homoseksualiteit verbergt en tegen wie een onderzoek loopt omdat hij een relatie zou hebben gehad met een mannelijke officier. Omdat zijn hele identiteit opgebouwd is rond het feit dat hij een marinier is en niet zonder het leger kan, wil hij voorkomen dat Cameron hetzelfde lot ondergaat.

    Die dubbele spanning – enerzijds het ontkennen van zijn homoseksualiteit door Cameron, anderzijds het vermijden door Wilkinson dat Cameron een jongere versie van hemzelf wordt – maakt de serie uniek. Cameron doet er alles aan om zich tegenover de andere rekruten te bewijzen, waarin hij ook wonderwel slaagt, maar hij blijft twijfelen of hij ooit goed genoeg zal zijn om marinier te worden. Wilkinson maakt het op zijn beurt Cameron niet makkelijk om hem te overtuigen om de opleiding vroegtijdig te laten verlaten. Overgiet dat alles met sterke muziek uit de late jaren tachtig en een vleugje drama dankzij de andere recruten, en je krijgt een reeks die weinig kritiek krijgt van zowel recensenten als kijkers.

    Als je dan ook nog weet dat het Pentagon de serie “woke-afval” noemt en ze als onrealistisch en ideologisch gekleurd bestempelt, dan weet je dat Boots enkele heikele onderwerpen durft aan te raken. Ondanks het feit dat de serie zich afspeelt in de jaren negentig, aan de vooravond van de eerste Golfoorlog, blijft ze bijzonder actueel. Waar vroeger de “Don’t ask, don’t tell”-richtlijn van kracht was, worden vandaag vooral transgender militairen geviseerd door het huidige Amerikaanse beleid. Waar homoseksuele militairen toen nog werden gedoogd zolang ze zich niet als dusdanig identificeerden of een relatie aangingen met iemand van hetzelfde geslacht, worden transgender militairen nu volledig aan de kampdeur geweerd.

    Boots is te zien op Netflix.

    Lees meer
  • Holebifilmfestival pakt uit met vijftien titels in twaalf steden

    De 21ste editie van het Holebifilmfestival vindt dit jaar plaats van 7 tot 15 november. Het zwaartepunt van het festival ligt, zoals ieder jaar, in Leuven. Daar zijn, verspreid over een hele week, maar liefst vijftien titels te zien in de twee zalen van Cinema ZED, waaronder enkele avant-premières en Belgische premières.

    Rains over Babel speelt zich af in de Colombiaanse, in neonlicht gedrenkte salsaclub Babel, die dienstdoet als Vagevuur. Daar zit La Flaca – de Dood met een afrokapsel – de hele nacht te gokken met arme zieltjes die hun leven op het spel zetten. Verliezen ze, dan wacht de Onderwereld met eeuwige kommer en kwel. Ook Timbí, de zoon van de clubeigenaar, trekt erheen op zoek naar een vermiste muzikant die voor middernacht in Babel moet optreden. Zo niet, dan maakt een bende schurken zijn vader een kopje kleiner. Gelukkig krijgt hij hulp van Uma, die haar weg in de Hel kent. Rains over Babel gaat op 9 november in avant-première.

    In Out volgen we Tom en Ajani, twee jonge queer mannen die smoorverliefd zijn op elkaar. Ze ruilen het benauwende Twente in voor het wereldse Amsterdam, waar ze niet alleen hun droom om filmmaker te worden najagen, maar ook gelijkgestemden hopen te vinden. In stemmig zwart-wit zien we hoe de jongens worden meegesleurd in het gay nachtleven van de hoofdstad – met sauna’s, clubs en huisfeestjes. Hun zoektocht naar identiteit zorgt echter ook voor wrijving en onbegrip tussen de twee. Out gaat op 11 november in première.

    Ook de Frans-Duitse film La Petite Dernière van Hafsia Herzi, die op het festival van Cannes de Queer Palm won, beleeft zijn Belgische première. Fatima is 17 jaar en de jongste dochter van een Algerijns immigratiegezin. Ze woont met haar zussen in de buitenwijken van Parijs, in een gelukkig en liefdevol gezin. Onderwerpen als liefde en seksualiteit zijn taboe. Als goede studente gaat ze naar de filosofiefaculteit in Parijs en ontdekt er een compleet nieuwe wereld. Aan het begin van haar leven als jonge vrouw neemt ze afstand van haar familie en de bijhorende tradities. Fatima vraagt zich af wie ze werkelijk is: hoe kan ze haar geloof verzoenen met haar ontluikende verlangens, en hoe lost ze de conflicten met haar familie op? Op 14 november ontdek je het.

    Ook de Franse documentaire Si je Meurs, ce sera de joie is voor het eerst in ons land te zien. In de documentaire van Alexis Taillant worden drie ouderen tussen 68 en 81 jaar gevolgd die zich verzetten tegen de vooroordelen en taboes rond ouderdom – vooral op het vlak van liefde en seksualiteit. De film onderzoekt hun verlangens, hun zoektocht naar liefde en hun weigering om onzichtbaar te worden, en belicht de uitdagingen van leeftijdsdiscriminatie en de marginalisering van ouderen binnen de LGBTQ+-gemeenschap. Deze documentaire is te zien op 10 november.

    Verder staan er tussen de verschillende titels ook enkele LGBTQ+-klassiekers op het programma, zoals Moonlight, Caravaggio en My Beautiful Laundrette.

    Maar ook op elf andere locaties buiten Leuven worden één of meerdere LGBTQ+-films vertoond die ook in Leuven te zien zijn. Dit jaar kun je terecht in Aarschot, Borgerhout, Diest, Dilbeek, Halle, Overijse, Sint-Truiden, Tervuren, Tienen, Tongeren en Waregem.

    Alle info over de vertoningen in deze steden en in Leuven vind je op de website van het Holebifilmfestival.

    Lees meer
  • Regisseurs uit 23 landen sturen kortfilm naar Holebikort-wedstrijd

    Dit jaar waren er 67 inzendingen uit 23 landen voor de kortfilmwedstrijd Holebikort. Wie van de genomineerden uiteindelijk met de hoofdprijs naar huis gaat, wordt duidelijk op 7 november in CC30 Minnepoort in Leuven, tijdens de openingsavond van het Holebifilmfestival, dat dit jaar plaatsvindt van 7 tot 15 november in Leuven en elf andere Vlaamse steden.

    Uit de 67 inzendingen selecteerde een jury, onder leiding van juryvoorzitter en regisseur Anthony Pieck, vier genomineerde kortfilms. Deze worden vertoond tijdens de openingsavond, waarna het aanwezige publiek beslist wie de winnaar wordt.

    Tussen de genomineerden zitten My Endless Eclipse  (Regisseur Bijan Aarabi - Iran),Pietra (Regisseur Cynthia Levitan - Spanje), Just Kim (Regisseur - Janvier Prieto De Paula, Diego Herrero -Spanje) en Robespierre (Regisseur - Pierre Menahem - Frankrijk). De winnaar krijgt een cheque van 2.000 euro overhandigd. Daarnaast wordt er dit jaar opnieuw een thema-award uitgereikt. Deze bekroont een kortfilm die het jaarthema “Samen Zorgzaam” op bijzondere wijze in beeld brengt.

    Tickets voor de openingsavond van het Holebifilmfestival zijn te reserveren via de website van het Holebifilmfestival.

    Lees meer
  • Tweeduizend deelnemers voor Leuven Pride

    Aan de tweede editie van de Leuven Pride hebben zaterdag zo'n 2.000 deelnemers deelgenomen.Het startschot van de Pride werd gegeven door burgemeester Mohamed Ridouani, terwijl schrijfster Saskia De Coster aan het einde van de optocht een State of the Queers-speech bracht. Ook Vlaams Minister van Welzijn Caroline Gennez en Leuvens Schepen van Gelijke Kansen en Diversiteit Lothe Ramakers spraken de deelnemers toe.

     

    Lees meer
  • Spanje trekt zich terug uit het Songfestival als Israël meedoet

    Spanje heeft de EBU laten weten dat het volgend jaar niet zal deelnemen aan het Eurovisiesongfestival als Israël meedoet. Het besluit werd dinsdagochtend genomen door de Spaanse omroep RTVE. Spanje is een van de ‘Big Five’-landen, die samen met het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland en Italië tot de grootste geldschieters behoren. Het land is daarmee al het derde dat dit besluit heeft genomen.

    De deelname van Israël ligt al langer onder vuur, maar de kritiek nam toe nadat de gevechten in Gaza heviger werden. Dat leidde ertoe dat Ierland en Nederland eerder al dreigden zich terug te trekken uit de editie van volgend jaar als Israël zou deelnemen. Ook Slovenië en IJsland overwegen om het songfestival een jaar over te slaan.

    Met de terugtrekking van Spanje wordt de EBU ook financieel geraakt, aangezien het land een van de Big Five is. Deze landen staan door hun financiële bijdrage automatisch in de finale. De andere Big Five-landen hebben zich nog niet officieel uitgesproken. Het Verenigd Koninkrijk laat weten in gesprek te zijn met de EBU, terwijl Frankrijk, Duitsland en Italië zich voorlopig onthouden van commentaar.

    Israël zelf is niet onder de indruk van het dreigement van verschillende landen om het Eurovisiesongfestival volgend jaar te boycotten. “Er is geen reden waarom Israël geen belangrijk onderdeel zou moeten blijven van dit culturele evenement,” aldus CEO Golan Yochpaz tijdens de voorstelling van de najaarsprogrammatie van de Israëlische openbare omroep KAN. Volgens hem moet de internationale liedjeswedstrijd apolitiek blijven.

    De EBU neemt in december een besluit over de deelname van Israël aan het Eurovisiesongfestival. Ook de RTBF, die dit keer de Belgische kandidaat mag kiezen, moet tegen dan beslissen of ze een artiest zal afvaardigen of niet.

    Foto: EBU/Sarah Louise Bennett

    Lees meer
  • Antwerp Pride lost officiële aftermovie

    Antwerp Pride heeft de officiële aftermovie vrijgegeven. Volgens de organisatie woonden 185.000 mensen het festival voor de LGBTQIA+ gemeenschap bij. De organisatie zegt zeer tevreden te zijn over een succesvolle editie die vlekkeloos verliep.

    In de aftermovie komen de belangrijkste evenementen die door Antwerp Pride werden georganiseerd aan bod, maar het hoogtepunt lag natuurlijk bij de optocht. Het festival begon in het Openluchttheater Rivierenhof en kende zijn hoogtepunt met de Antwerp Pride Parade. Negentig delegaties, waaronder 44 praalwagens, trokken in een kleurrijke stoet langs de Scheldekaaien. Het was de grootste parade ooit en bracht naar schatting 160.000 deelnemers en bezoekers op de been: een record voor de parade.

    Voor het eerst werd op de Sint-Andriesplaats Queer Families in Town georganiseerd, speciaal voor (regenboog)gezinnen en hun (klein)kinderen. Het werd een vrolijke middag voor de kinderen, die volgend jaar zeker een vervolg zal krijgen.

    Op zondag werd Antwerp Pride traditioneel afgesloten met het Closing Festival. Daarop brachten de bekende Antwerpse dragqueen Sederginne en tal van andere dragqueens en dansers een grandioos spektakel. Met optredens van DJ Kat, Grigri El Macho Fantastico, Red Sebastian, Sylver, Level Six, DJ Digna en DJ Charlie Lima werd Antwerp Pride feestelijk afgesloten.

    De organisatie is dan ook uitermate tevreden met deze succesvolle editie en wil vooral nog eens de uitstekende samenwerking met de stad Antwerpen en alle (hulp)diensten onderstrepen, en iedereen bedanken die heeft bijgedragen aan dit feestelijk protest.

    Bekijk de aftermovie hieronder.

    Lees meer
  • Leuven maakt zich op voor tweede pride-optocht

    Op zaterdag 27 september trekt er voor de tweede keer een Pride-optocht door het centrum van Leuven. Na het succes van de eerste Pride, die van het station van Leuven naar de Sint-Pieterskerk aan het einde van de Bondgenotenlaan trok en werd bijgewoond door maar liefst 1.200 activisten, kon een vervolg niet uitblijven. Dit jaar worden er 2.500 deelnemers verwacht. Naast de optocht staan er dit jaar ook verschillende feesten op het programma.

    Voorafgaand aan de Pride vindt op vrijdag 26 september een open gespreksavond plaats in het Regenbooghuis UniQue. Daar wordt kritisch gekeken naar het concept Pride: is het nog protest of alleen feest? En hoe kan een Pride inclusiever worden gemaakt voor iedereen?

    Zaterdag wordt er vanaf 15.00 uur verzameld op het Martelarenplein in Leuven. Na de toespraken vertrekt de kleurrijke optocht om 16.00 uur doorheen het centrum van de stad. Na afloop wordt er een straatfeest georganiseerd. Terwijl dat feest in volle hevigheid losbarst, organiseert het Regenbooghuis UniQue ook een prikkelarme Pride. Daar kun je in alle rust genieten van een drankje en een Pride-ervaring die beter bij je past.

    Nieuw dit jaar zijn de after-pride parties in Rumba en Het Depot. In Rumba kun je vanaf 19.30 uur terecht voor Kinkday, een technoparty die wordt voorafgegaan door enkele kinky workshops. In Het Depot wacht je een optreden van het Antwerp Queer Choir, gevolgd door een afterparty.

     

    Alle informatie over Leuven Pride vind je op de officiële website.

    Lees ook: ACTIE: Kinkday sluit Leuven Pride af met workshops en techno-feest

    Lees meer
  • Berlin goes kinky: Thousands gather for Folsom Europe

    Between 15,000 and 20,000 fetish enthusiasts attended the 22nd edition of Folsom Europe in Berlin last week. As in previous years, the Fuggerstraße and surrounding area were transformed into a massive social gathering where leathermen, along with many puppies, furries, and other fetish lovers, came together to celebrate their diversity.

    This year, Folsom Europe did not take place in September as usual, but for the first time at the end of August. From Wednesday to Sunday, the area around the Motzstraße and Fuggerstraße hosted numerous events and parties. The highlight, as always, was the big street festival on Fuggerstraße.

    “This year, we remain true to our motto: ‘The Sexiest Social.’ You don’t always have to reinvent yourself,” explains Denis Watson of Folsom Europe. “That’s the essence of Folsom: celebrating community, visibility, and sexuality in a sexy, social, and subversive way.”

    In the surrounding streets, visitors could not only meet one another but also connect with numerous organizations. There were bondage demonstrations, and visitors could shop to their hearts’ content. This year, special focus was placed on bringing together different fetish and queer communities. More than ever, the FLINTA* community was actively included. As in previous years, puppies and furries were given their own safe space with the Animal Farm, but this year, for the first time, the concept was expanded with an Animalz Party, held immediately after the Folsom street festival.

    The week kicked off with the installation of a rainbow flag of about 120 square meters on the Maaßenstraße, at the entrance of the Regenbogenkiez (Rainbow District) near Nollendorfplatz. The rainbow flag is even visible from the U-Bahn station.

    “We’re thrilled that the redesign of the Maaßenstraße once again sends a strong message of openness, respect, and solidarity,” said Jörn Oltmann, district mayor of Tempelhof-Schöneberg (The Greens), in a statement to Queer.de. “The rainbow is a symbol understood worldwide — and here in Schöneberg, it holds a very special place.”

    Lees meer

Laatste nieuws

Populairste