LGBT+ Iconen

• Melissa Etheridge (1961-): Van Grammy winnares tot gay activiste

  Jun 19, 2020 Marc Dirix 0 Reacties

  Melissa Etheridge (29/05/1961) is een  artieste, muzikante én geëngageerde vrouw. Melissa is een buitengewone persoonlijkheid die in haar hele succesverhaal vooral zelfrespect op de eerste plaats blijft zetten. 

  Sinds haar debuut in 1988 krijgt ze ruimschoots de kans om haar liefde voor muziek en voor het leven van de daken te schreeuwen, maar neemt ze ook geen blad voor de mond om haar mening te laten gelden. Ze scoort onder meer met ‘Like the way I do’ en ‘Bring me some water’ verschillende hits in Europa. 

  Door haar openheid is ze  een voorbeeld voor velen, niet alleen op muzikaal vlak.Tijdens de eerste inauguratie van president Bill Clinton in januari 1993 maakte ze publiekelijk bekend dat ze lesbienne is. Ook vecht ze openlijk tegen borstkanker, een strijd die ze wint. Met haar rauwe stem en pure classic rock vereeuwigt ze zichzelf in de Amerikaanse rockgeschiedenis.

  In 2011 krijgt ze dan ook eervol haar eigen ster op de Hollywood Walk Of Fame. En dat is maar één van de vele prestigieuze bekroningen van haar carrière, want Melissa Etheridge sleept onder andere ook twee Grammy Awards in de wacht, en met ‘I Need To Wake Up’, uit de soundtrack voor Al Gore’s ‘An Inconvenient Truth’, zelfs een Oscar.
  
  

   

  Lees meer

• Bob Benny (1926-2011): De eerste homo die voor ons land deelnam aan het Eurovisie Songfestival

  May 16, 2020 Marc Dirix 0 Reacties

  Emilius Wagemans beter bekend als Bob Benny is een zanger en musicalster die ons land ook vertegenwoordigde op het Eurovisie Songfestival. Hij overleed in 2011 op 84 jarige overleden na een lange ziekte. 

  Bob Benny begon zijn carrière net na de Tweede Wereldoorlog. Zijn grootste hit scoorde hij met  'Waar en Wanneer' in 1963. Vier jaar eerder vertegenwoordigde Bob Benny ons land voor een eerste keer op het Eurovisie Songfestival. Met het lied 'Hou toch van mij' eindigde hij op de zesde plaats. Dat Vlaamse record  werd pas in 2010 geëvenaard door Tom Dice. In 1961 vertegenwoordigde hij ons land voor een tweede keer met het liedje ‘September, een gouden roos’ maar toen eindigde hij op een gedeelte laatste plaats.

  Bob Benny trad ook op  in verschillende musicals en operettes. Hij trad ook zes jaar lang op in Berlijn in de musical Mein Freund Bunburry en de operette Maske in Blau. In Vlaanderen zelf speelde hij een rol in My Fair Lady. In 2001 werd hij getroffen door een beroerte. Hij maakte toen ook bekend dat hij homo was. Door zijn beroerte kreeg Bob Benny financiële problemen. In april 2003 werd er een benefiet concert voor hem georganiseerd. In 2002 werd hij opgenomen in de Radio 2 Eregalerij voor een leven vol muziek. Op 29 maart 2011 overleed Bob Benny in het rusthuis in Sint-Niklaas waar hij verbleef.

  Lees meer

• John Palantinus (1929-2014): Fotograaf uit de Gouden Tijd van de ' Physique Magazines'

  Apr 1, 2020 Marc Dirix 0 Reacties

  John Palatinus is een van de pioniers van wat ietwat eufemistisch de ‘physique photography’ wordt genoemd. Zijn foto’s van bijna naakte mannelijke lichamen waren vooral in de jaren vijftig populair bij homo’s.

  John Palatinus werd geboren in 1929 en hij werd al snel bekend toen hij  homoerotische foto’s van jonge bodybuilders begon te maken. De foto’s van Palantinus verschenen in de zogenaamde physique-magazines waarin jonge bodybuilders hun lichaam toonden. Het bekendste magazine was Tomorrow’s Man.  Deze magazines waren toen zeer populair bij homomannen. John Palatinus drukte naast  andere fotografen zoals Bob Mizer, zijn stempel op naaktfotografie. 

  In 1956 verhuisde John Palatinus naar New York waar hij een fotostudio opende.  Palatinus fotografeerde zijn modellen meestal tegen een lichte achtergrond en stond bekend voor het gebruik van licht en schaduw om de mannelijke vormen zo goed mogelijk tot hun recht te laten komen. De foto’s waren destijds beslist gewaagd. Meer dan een halve eeuw later kan men zijn werk in zekere zin bestempelen als ‘retroklassiek’. Het is stijlvol, onschuldig, en sympathiek.

  Naast de foto’s voor de physique magazines zoals, ’Tomorrow Man’, maakte hij ook naaktfoto’s van mannen die hij tegen betaling via een postorderzaak verstuurde.  Dat was toen echter nog illegaal en in 1959 werden John Palatinus en zes van zijn medewerkers als ‘de seksuele roofdieren van Manhattan’ afgeschilderd en gearresteerd. Bij de huiszoeking werden meer dan 10.000 foto’s in beslag genomen.  In de daarop volgende rechtszaak werd hij niet veroordeeld voor de verspreiding van pornografie maar voor samenzwering en bleef hij van een gevangenisstraf gespaard.

   

   

  Pas bij de opkomst van het internet werden verschillende foto’s van Palantinus opnieuw ontdekt en dat resulteerde in  2010 in de expositie John Palatinus Tomorrow’s Man waarmee de fotograaf de laatste jaren rondtoerde.  

   

  Lees meer

• Deborah Lambilotte (1954 - 2016): Boegbeeld van de internationale, Vlaamse en Gentse LGBTI-gemeenschap

  Jan 11, 2020 Marc Dirix 0 Reacties

  Deborah Lambillotte werd op 4 maart 1954 als Philippe geboren en was een holebi-, transgender en intersekse activiste met een lange staat van dienst. Ze was bestuurslid van çavaria, werkte voor het Oost-Vlaamse regenbooghuis Casa Rosa en was actief in verschillende verenigingen in binnen en buitenland. Bovenal was ze een voorbeeld voor vele activisten. Ze was ook covoorzitter en bestuurslid bij de Europese holebi- en transgenderkoepel ILGA-Europe en vertegenwoordigde die organisatie in de Economische en Sociale Raad van de Verenigde Naties (ECOSOC).

  Deborah was vanaf het eerste uur betrokken bij de ontwikkeling van de transgenderwet in België.  Zelfs in haar laatste weken trok ze nog mee aan de kar. Een feministe en activiste in hart en nieren. Ze overleed op 28 juli 2016. In 2018 kreeg ze postuum de Çavaria Lifetime Achievement Award.

   

  Lees meer

• Elio Di Rupo (1951-): De eerste homoseksuele premier van Belgie

  Nov 5, 2019 Marc Dirix 0 Reacties

  In 2011 schreef Elio Di Rupo (18 July 1951) ongewild geschiedenis toen hij aantrad als de eerste openlijk homoseksuele premier van ons land. Daarmee was de Franstalige socialist de eerste  mannelijke homoseksuele man en de tweede LGBT’er (na de IJslandse lesbische premier  Jóhanna Sigurðardóttir) die aan het hoofd kwam te staan van Europees land. Met zijn aanstelling als premier kwam er ook een einde aan een periode van 589 dagen dat ons land zonder premier zat.

  Elio Di Rupo werd als enige van zeven kinderen in ons land geboren nadat zijn ouders naar Belgie waren gekomen vanuit Italië. Toen hij één jaar was kwam zijn vader om het leven tijdens een auto-ongeval. Hierdoor kon zijn moeder de opvoeding van haar zeven kinderen niet bekostigen en werden drie van zijn broers ondergebracht in een weeshuis.

  Tijdens zijn studies in Bergen kwam in contact met de socialistische beweging. Hij begon zijn politieke carrière als  een kabinetsmedewerker op het kabinet van Jean-Maurice Dehousse. In 1982 belandde hij voor het eerst in de gemeenteraad van Bergen.In 1987 kwam hij ook terecht in de nationale politiek om twee jaar later ook even in het Europees Parlement te zetelen. In 2000 werd hij  burgemeester van Bergen. Di Rupo kwam ook in 1999 de eerste keer  aan het hoofd te staan van de PS. 

  Zijn coming-out verliep echter niet van een leien dakje. Tijdens de beschuldigingen van de mythomaan Olivier Trusgnach  tijdens de Dutroux-affaire werd Di Rupo gelinkt met misbruik van jongeren. Trusgnach beweerde dat hij als minderjarige een relatie had gehad met de PS-vicepremier. Tijdens die hectische periode in 1996 vroeg een journaliste van de Franstalige omroep RTL of hij homo was. ““Naar het schijnt bent u homoseksueel!, Ik heb me omgedraaid en geantwoord: ‘Ja. Et alors?, Dat moment vergeet ik nooit meer. Enkele seconden eerder verdrongen de journalisten zich nog rond mij, na dat antwoord viel alles en iedereen stil.’ zo zei de nieuwbakken premier toen in  een interviewboek.

  ‘Voor mij was die geaardheid al een deel van mijn leven. Ik zag niet in waarom ik daarover niet zou spreken. De maatschappij stond niet echt open voor die problematiek, maar door mijn rimbaudiaanse visie op vrijheid was het voor mij vanzelfsprekend om erover te praten.’

  Net na zijn coming-out vertelde Di Rupo aan het holebi-magazine Zizo dat hij een voorstander is van coming-out."Persoonlijk denk ik nu dat het beter is er voor uit te komen, want het helpt om zoveel mogelijk gelijkheid te krijgen tussen mensen" klonk het toen in 2001.

   

  Lees meer