Ann Wauters heeft in een bericht op haar Instagram-account een open brief geplaatst waarin ze afscheid neemt als basketbalster. De Olympische Spelen van Tokio, waar ze samen met de Belgian Cats haar laatste wedstrijd speelde op sociale media in een open brief afscheid genomen als basketbalster. Op de Olympische Spelen speelde ze haar laatste wedstrijd tegen Puerto Rico.
"Na een unieke ervaring op de Olympische Spelen is het nu tijd geworden om afscheid te nemen', zo schrijft Ann Wauters.
"De Olympische Spelen zijn heel speciaal. De hele wereld is verenigd rond de sport. Het is zo intens, er zijn zoveel emoties en veel 'eerste keren'. Ik voelde me geïnspireerd tussen de beste atleten ter wereld, die nooit stoppen met het opzoeken van hun limieten. Records zijn er om gebroken te worden."
"Er waren voor mij tijdens mijn carrière veel 'eerste keren'. Ik werd als eerst gekozen bij de draft van de WNBA, was de eerste Belgische om de EuroLeague te winnen en MVP te worden. Maar belangrijker dan persoonlijke onderscheidingen is om te zien hoe anderen in mijn voetsporen treden. Het is mooi om te zien hoe Emma Meesseman één van de beste speelsters ter wereld werd, of hoe Julie Allemand en Kim Mestdagh ervaring opdeden in de WNBA."
Wauters wilde haar carrière altijd afsluiten op de Spelen. Ze behoorde in juni niet tot de Belgische EK-selectie, maar mocht ondanks een gebrek aan ritme wel mee naar Tokio. Dat zorgde her en der voor kritiek, maar dat gaf Wauters enkel maar extra motivatie. "Ik weet niet hoe ik iedereen moet bedanken die me heeft geholpen bij het bereiken van mijn dromen. Ik heb de voorbije drie jaar hard gewerkt om de Spelen te halen. Ik moest steeds proberen mijn twee knieën (kraakbeen) in orde te houden, terwijl ik elke dag een beetje ouder werd. Ik heb me omringd door personen die me pushten en in me geloofden. De criticasters hebben me enkel meer brandstof gegeven en ervoor gezorgd dat het vuur bleef branden. De eerste dag in het olympisch dorp en tijdens de openingsceremonie was ik overweldigd. Ik heb me eens moeten knijpen. Maar ja, het is allemaal echt gebeurd." Wauters eindigde met dankwoorden voor haar naasten, familie, coaches, vrienden en ploeggenotes. "Ik ben enorm dankbaar dat ik ben kunnen stoppen zoals ik dat wou. Die oranje bal zal altijd een speciale plaats hebben in mijn hart. Het is tijd om verder te gaan naar een ander hoofdstuk in mijn leven, met nieuwe dromen, nieuwe ambities en nieuwe uitdagingen."
De volledige open brief kun je op Instagram of hier onder lezen.
Foto: Instagram/Ann Wauters
After a unique experience at the Olympics, it is time for me to say goodbye to my playing days.
There is something so special about the Olympics. The whole world is united around sports, it is intense, it is with lots of emotions and there are a lot of first times.
First time Belgium qualifies for women's basketball, first time we play the 1/4 finals. Just because it hasn't been done, doesn't mean it can't be. I felt inspired walking around the best athletes of the world, who don't settle for the limits they have been told exist. We push beyond. Records and limits are made to be broken.
There were a lot of first of's in my career, without knowing it . First draft pick of WNBA, first Belgian to win a Euroleague title and being the mvp,… But far more important than my personal accolades, it is seeing others following in my footsteps. How beautiful is it to see Emma Meesman evolve as one of the best players in the world, or Julie Allemand and Kim Mestdagh getting their experience in Wnba.
I don't even know where I have to start thanking people who allowed me to go after my dreams.
I have been working 3 long hard years to get to the Olympics. Many challenges, with cartilage dammage in both knees and getting older every day. The endless hours spent on the court in silence with Philip and PY, riding to Antwerp to get the best rehab exercises. Going on the track in cold, rainy weather. I even accommodated a whole room with weights and a special curved treadmill in my basement.
I surrounded myself with people who pushed me, who believed in me. And the criticasters give me some extra fuel to keep the fire very much alive.
I can't thank my teammates enough. The beauty of basketball is that you can't achieve anything without your team. I played for so many different teams, with women from all over the world. Thank you for broaden my vision on the world. Great memories of celebrating our successes but also comforting each other in the hard times, will stay forever in my mind.
Lastly I want to thank you! You are reading this, you have in some kind of way helped me, pushed me, encouraged me to live my dream. You are the real ambassadors of our beautiful sport. Without you we wouldn't have those great, warm memories of full gyms, arenas with crazy atmosphere which gave me goosebumps and adrenaline to perform. From the bottom of my heart thank you.
Extremely grateful to be able to leave on my own terms. This orange ball will always have a special place in my heart.
Time for another chapter with new dreams, aspirations and I am pretty sure also with a lot of challenges!
Lees meer
